Lege dvd media de geschiedenis
Men had geleerd van het verleden, mensen willen zelf kunnen opnemen. Daarom kwam men na de opneembare cd (cd-r) met een opneembare dvd (dvd-r & dvd+r), in de volksmond lege dvd media genaamd.
Men had gezien dat de royalty’s inkomsten van de cdr behoorlijk hoog waren, iedereen wilde graag mee profiteren. Het verschil dvd-r / dvd+r was geboren.
Lege DVD media DVD-R en DVD+R, wat is het verschil
Het zijn beide lege dvd media’s die opneembaar zijn dus geschikt om zelf te branden. Ze zijn beide 12 centimeter doorsnee daar zit het verschil niet in. Het is een prewrite en de manier van produceren. De kwaliteit verschilt overigens per merk.
Pioneer
De eerste die met opneembare lege dvd media kwam was Pioneer die het min R format introduceerde. Een paar jaar later kwam Philips met het plus format. Het lijkt een beetje op een gevecht zoals we dat destijds ook bij Video 2000, Betamax & VHS zagen met het verschil dat ze er nu gelijk uitzien en in elke speler past, of het werkt is een tweede.
Tussen de lege dvd media lijkt op het eerste gezicht geen verschil te zitten, maar dat is uiterlijke schijn. Als je een lege dvd media dvd-r bekijkt ziet je ongeveer 3,5 cm van de binnenkant af gemeten een kleine ring ter dikte van een haar. Deze ring is niets anders dan dat er een stukje van de dvd al is beschreven (pre write). Er is dus al een beetje informatie op de schijf gebrand. Deze prewrite is er niet bij dvd+r, en daar zit nu juist een belangrijke rede van het andere formaat.
Lege dvd media Profselect
Ombouwen van cdr machines naar dvdr
Philips voorzag dat de cd-r markt zal gaan afnemen en wilde graag hun dure machines die nu cdr’s maakten ombouwen naar dvdr’s. Echter de prewrite kennen we niet bij een cdr (op de audio cd-r na) en de machines daarvoor aanpassen is kostbaar.
Vandaar dat Philips met een systeem kwam waar niet hun machine de prewrite maakt maar de brander bij de klant. En daar was het dvd+r formaat geboren. Dat ook de brander dit moet aankunnen is logies dus niet elke brander was destijds geschikt voor beide systemen iets wat inmiddels al jaren standaard is.
Compatibiliteit
De schijf mag er dan hetzelfde uitzien echter voor afspeel apparatuur is het niet, een software aanpassing moest gemaakt worden in de dvd spelers om beide formaten te kunnen afspelen. Dat lijkt simpel, en dat is het ook maar zo lag het niet.
De fabrikanten hadden allemaal een kant gekozen (en waarschijnlijk voor betaald gekregen), het min of het plus formaat. Zo stond Panasonic, Toshiba, Apple, Hitachi, NEC, Samsung en Sharp aan de min kant en wilde hun spelers niet aanpassen aan het plus formaat. Philips, Sony, HP en Dell deden hetzelfde en wilde het min r formaat niet ondersteunen. Het gevolg was dat de consument een merk speler kocht die één van beide niet wilde afspelen.
Gelukkig waren de fabrikanten in het verre oosten slimmer en maakte hun spelers compatibele met beide formaten. Het gevolg was dat de goedkope spelers die in een supermarkt voor een appel en een ei verkocht werden alles afspeelde en je dure merk speler lastig deed. Sterker nog mijn Philips dvd speler was gemaakt door Toshiba en speelde alleen dvd-r af terwijl Philips de dvd+r heeft bedacht. De chaos was compleet!
Als klant zit je niet te wachten op wat je speler wel en niet wil spelen en al helemaal niet met de strijd hier achter. Het succes van de kloon spelers was geboren. De verkoop van de merk spelers liep terug en de merken moesten wel de strijdbijl begraven om te voorkomen dat de eindgebruiker hun spelers bleven boycotten.
Branders
Ook de branders waren verschillend, de eerste branders konden alleen lege dvd media dvd+r of dvd-r branden. Als klant moest je goed kijken wat je kocht want de kans dat het niet werkt was groot.
Nec kwam met een brander de 1300a die beide formaten aankon, helaas erg duur en niet super qua kwaliteit. Vele oude rotten onder u kennen waarschijnlijk nog wel de ellende van schijven die niet wilde branden in die 1300a. Met firmware updates werd wel wat opgelost maar het bleef een rampenbak in mijn ogen.
Ook Pioneer kwam met een ± brander, de dvr-106, daar zagen we dat dvd-r beter werkte dan dvd+r. Ook dit werd met firmware updates beter. Inmiddels zijn we niet anders meer gewend, elke brander vreet alles. Kwaliteit verschil is er overigens nog steeds per merk brander en per schijf. Zo is Pioneer in mijn ogen nog steeds slecht in het branden van cdr’s groter dan 80 minuten maar wel erg goed in lege dvd media dvd±r.
DVD-R
De brand snelheid was bij introductie 1 speed toen Pioneer het product op de markt zette, de lege dvd media schijven kosten overigens toen een vermogen. Het getal 1 speed is echter een fictieve getal. Bij een cd was het makkelijk, een schijf van 80 minuten duurt 80 minuten om te branden met 1 speed. Het branden van een dvd-r op 1 speed duurt 55 minuten en niet 120 minuten wat er aan video op kan. Dit heeft te maken met de compressie techniek van mpeg2, hoe meer je comprimeert hoe meer beeld er op kan (hoe minder de kwaliteit).
Men voorzag toen al dat 55 minuten nogal lang was om te branden en verzon iets om op 2 speed te branden. Men kwam met een licentie verhaal voor fabrikanten die 2 speed op de markt wilde brengen. Als je rechten betaalde aan Pioneer dan werd je medicode vrijgegeven in de firmware van de brander en kon je op 2 speed branden. De tijdwinst was behoorlijk, je was nu klaar in 30 minuten.
En daar begonnen de problemen, er waren immers fabrikanten die wel op 2 speed wilde branden maar geen rechten wilde betalen. Princo gebruikte de mediacode van TDK en werkte zo via een omweg op 2 speed, ook kwamen er firmware hacks die er voor zorgden dat alles op 2 speed werkte. Inmiddels is er aan de mediacodes niet veel houvast meer, alles wordt door elkaar heen gebruikt.
DVD+R
Bij de introductie wilde Philips sneller zijn dan het dvd-r kamp dat inmiddels bij 2 speed aangeland waren. Daarom bedacht men 2.4 speed, het lijkt niet veel sneller maar we praten over een tijdwinst van 6 minuten en dat was toch behoorlijk. Later liepen beide kampen weer gelijk op toen de 4 speed kwam, die opgevolgd werd door 8 speed, 16 speed en nu zelfs 18, 20 en zelfs 24 speed. Echter de tijdwinst wordt steeds minder.
Wat is de tijdwinst met het snelle branden:
Het lijkt allemaal leuk die snelheid echter veel tijd haalt het niet uit. Omdat een dvd van de binnenkant naar de buitenkant word gebrand moet deze in het begin sneller draaien om de data te kunnen branden. Je moet immers meer malen rondt om dezelfde hoeveelheid data kwijt te kunnen. Vergelijk het maar met een wc rol die als hij vol is niet op lijkt te kunnen. Aan de binnenkant van de schijf kan de snelheid van draaien niet gehaald worden om op 18 speed te branden.
De schijf zou zo hard moeten draaien dat hij zou kunnen breken. Vandaar dat een brander op een lage snelheid begint, meestal 4 of 6 speed. Pas op de helft van de dvd worden snelheden gehaald van 12 speed, er is dus pas tijdwinst te behalen na 50% en dus minimaal! Van 1 naar 2 speed en van 2 naar 4 speed dat zette zoden aan de dijk, daarna was de winst niet zo groot meer en is het puur marketing.